Voedingskeuze

Je bent misschien aan het nadenken over de voedingskeuze: ga ik al dan niet borstvoeding geven? In heel veel culturen wordt die vraag niet eens gesteld omdat alle moeders borstvoeding geven. In onze cultuur is borstvoeding niet meer heel gebruikelijk.

Twijfel

Als je alle verhalen over borstvoeding hoort ga je misschien wel twijfelen of borstvoeding wel zo ideaal is.

Ja, wel de melk: die is goed van samenstelling en de antistoffen in die melk zijn waardevol voor baby’s.

Maar dan het geven ervan: dat moet geleerd worden, de productie moet op gang komen, het voeden kan pijn doen, de baby kan te weinig krijgen of teveel: een heel gedoe. Veel vrouwen denken dan: “Aan mijn lijf geen polonaise!”

Borstvoeding de norm

Toch is het geven van borstvoeding de norm en het zou normaal moeten zijn. Het borstvoeden wordt echter vaak afgespiegeld als een ideale actie die enorm goed is voor de gezondheid van de baby en je bent wel een heel goede moeder als je borstvoeding geeft. Overal staat -zelfs op blikken kunstvoeding- dat borstvoeding het allerbeste is voor baby’s.

Ho even: het allerbeste? Ja zeker, het allerbeste! En het is ideaal om te doen, omdat het natuurlijk is en omdat er een grote kans is dat je baby het vanzelf al kan.

Alle begin…

Alleen is het zo dat het moederschap ook moet worden geleerd! Vooral als je de eerste baby krijgt, is dat leren moederen een hele klus en als je dan ook nog moet leren ‘voederen’ kan dat alles met elkaar nog wel eens moeilijk zijn. Het punt is dat borstvoeding geregeld de schuld krijgt van de moeilijkheden in de opstartfase.

…is moeilijk!

Vooral als de bevalling moeizaam is gegaan, als moeder en/of baby het zwaar heeft gehad dan is de opstart van het moederschap een hele klus, laat staan als je daarbij de borstvoeding ook nog moet leren! Alle begin is moeilijk!

Borstvoeding is de moeite waard!

Geef het de tijd, neem gerust een week of zes om je zaakjes weer op de rit te krijgen en dan heb je zeer waarschijnlijk al ontdekt dat borstvoeding wel zeker ideaal is of in elk geval de ideale situatie dicht benadert! In elk geval zul je gaandeweg oog krijgen voor het belang ervan, zowel voor je baby als voor je/jullie zelf.

Bereid je voor: dat scheelt!

Wil je je toch voorbereiden? Zoek een goede cursus, bijvoorbeeld bij de MolkFaam! Van harte welkom!

Het valt mij op dat in Den Haag van alles wordt bedacht waarvan wordt gedacht dat het goed is voor de rest van het land.

Zouden die Hagenezen wel eens in bijvoorbeeld Groningen, Friesland, Drente, Twenthe of in de Achterhoek zijn geweest?

In het kader van de schaalvergroting en de bezuinigingen is het van belang dat er volgens Den Haag zo weinig mogelijk ziekenhuizen zijn. Vroeger kon een Noord-Groningse zwangere vrouw die moest bevallen terecht in het ziekenhuis van Delfzijl. Nu moet zo’n vrouw veel verder reizen om haar kind ter wereld te brengen en omdat het ziekenhuis zo ver verwijderd is, is een thuisbevalling niet meer toegestaan. Hetzelfde geldt voor Dokkumse vrouwen die of naar Leeuwarden of naar Drachten moeten karren.

In de Liemers is een mooi ziekenhuis te Zevenaar. De kraamafdeling en de neonatologie zijn sinds kort ondergebracht in Rijnstate Arnhem, evenals de SEH, de spoedeisende hulp. Zouden die Haagse bestuursters wel eens met weeën in de file tussen Zevenaar en Arnhem hebben gestaan? De mensen die zwanger zijn en moeten bevallen kunnen dus haast niet meer thuisbevallen. Ze hebben de keuze, zowel vanuit Zevenaar, Didam en Duiven als vanuit al die plaatsen in het Liemerse Achterland, om af te reizen naar Arnhem of naar Doetinchem, beide ongeveer 20 km verderop.
Goed doordacht is dat. Klantgericht gedacht is dat. In het belang van het pasgeboren kind is dat.

In de Achterhoek is een prachtig ziekenhuis in Winterswijk: het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (SKB). Zou dat met de wijzigingen in Den Haag van 30 april een andere naam krijgen: SPB of SKWA? De tijd zal het leren.
Onlangs is het ziekenhuis verbouwd en heeft een prachtig Vrouw-Kindcentrum gekregen met suites waarin moeder en baby na de bevalling ongestoord bij elkaar kunnen blijven met papa erbij! Prachtig. In Den Haag hebben ze trouwens kortgeleden geconcludeerd dat het Winterswijkse ziekenhuis helemaal niet onmisbaar is en dat de mensen in die grensregio best naar Doetinchem kunnen reizen als ze zorg nodig hebben: veel simpeler, veel goedkoper! Klantgericht denken noemen we dat. Schaalvergroting is dat. In het belang van moeder en kind is dat, om het maar weer even over bevallen en opstaan te hebben.

Op 5 april 2013 staat in de krant (Gelderlander) dat Minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans gaat kijken of een ‘grenslandtoets’ mogelijk is voor mensen die in de grensstreek wonen. Die mensen lopen tegen typische problemen van grensregio’s aan op het gebied van uitkeringen, belasting, asiel en verkeer.  Volgens Timmermans wordt het grote belang van de grensregio’s niet altijd op waarde geschat. “Te vaak is de enige grens die Haagse Beleidsmakers kennen het strand van Scheveningen”. Achteraf wordt dan gedacht ‘Verrek, we hebben ook mensen aan de andere grenzen wonen’.

Straks zijn al de kleine ziekenhuizen in de grensgebieden en achterlanden gesloten en gesloopt.
Straks is er een eind gekomen aan de thuisbevallingen.
Straks hebben we grote ziekenhuisfabrieken met verstopte toevoerwegen en ontoegankelijke parkeerterreinen.
Straks zijn er grote bevalfabrieken zonder persoonlijke aandacht en tijd voor moeder en baby.

Hoe lang zou het duren voordat Den Haag door schade en schande wijs geworden moet erkennen dat schaalvergroting toch niet zo handig is gebleken? De rest van het land weet al lang dat dit niet goed komt! Hebben we bij de thuiszorgfusies niet hetzelfde gezien? Schaalvergroting, onpersoonlijker en versnipperde zorg met alle kosten en gevaren van dien hebben intussen weer geleid tot Buurtzorg met kleine, persoonlijke en verantwoording dragende teams.

Zouden we later weer nieuwbouw van ziekenhuizen krijgen in Dokkum, Delfzijl, Winschoten, Winterswijk, Zevenaar en al die andere plaatsen om levens van moeders en baby’s te redden? Ik heb geen economie gestudeerd maar volgens mijn berekeningen is deze manier van werken niet goedkoop.

Zou het tij nog te keren zijn? Op het Scheveningse strand weten ze alles van eb en vloed. Daar is weinig aan te keren.

Nog niet alle ziekenhuizen zijn opgedoekt. Intussen is bewezen dat voor de overlevingskansen van baby’s niet perse 24 uur een gynaecoloog aanwezig hoeft te zijn.

Met andere woorden: die kleine ziekenhuizen met hun persoonlijke zorg zijn zo gek nog niet en kunnen mooi openblijven. Met de toekomstige vergrijzing is dat overigens alleen maar handig! Korte lijnen zijn werkbaar en praktisch. Bijkomend voordeel: moeders die thuis willen bevallen kunnen thuis bevallen!

Wellicht opent het de ogen in Den Haag als een Haags bestuurder bijvoorbeeld met gebroken been in de ambulance vervoerd moet worden van Dokkum naar Leeuwarden, van de Duitse grens naar Doetinchem of van Delfzijl naar Groningen of noem maar op….

Tot slot een goede raad voor Haagse Bestuurders: maak een lange strandwandeling over het Scheveningse strand en denk nog eens goed na voordat het enorme goed dat we hier in ons land hebben wordt weggegooid! Schaalvergroting is meestal BAALvergroting!

PS en dan hebben we het nog niet eens gehad over de dienst Justitiële inrichtingen die mooie bestaande gebouwen sluit en medewerkers de laan uitstuurt…

De nieuwe data van 2014 staan klaar. Geef je op voor de cursus in Aalten, Doetinchem of Lichtenvoorde. Als geen datum je past, kun je ook een afspraak maken voor een cursus op maat.

Het lijkt erop dat het aanmelden voor de cursus via de website de laatste tijd niet altijd vlekkeloos verloopt.
Twijfel je of de aanmelding goed is gegaan? Bel me gerust of stuur een SMS of whatsapp naar mijn mobiele nummer.
Via het contactformulier kun je je ook aanmelden of een vraag over je aanmelding stellen; zo gauw als mogelijk is neem ik contact met je op. Binnenkort hoop ik de problemen met de opgaveformulieren op te kunnen lossen.

Cursus

De cursussen in Aalten, Borculo en Doetinchem bestaan per 1 januari 2011 uit één avond i.p.v. twee.

Instructie door zeer ervaren lactatiekundige!

• Kosten € 20,00/stel
• Onderwerpen: plan A – de ideale start en de andere plannen oftewel overlevingsstrategieën als plan A niet lukt.
• Tijd: 19:30-21:30 uur

BabyCafé

• Elke dinsdagmorgen in even weken van 10-12 uur
• NatureBabies, Hoofdstraat 7, Terborg

Inloopspreekuur

• Elke dinsdagmiddag in even weken van 12-16 uur
• Nature Babies, Hoofdstraat 7, Terborg

Twitteren

• @molkfaam

Het moet wel leuk zijn

De ene kant

Tegenwoordig wordt nogal eens naar borstvoeding gekeken vanuit het gezichtspunt van de moeder.

• Borstvoeding is gemakkelijker of juist moeilijker dan voeden met de fles.
• Borstvoeding kost wel veel tijd.
• Bij voeden op verzoek van de baby is het lastig voor de moeder omdat zij niet weet waar ze aan toe is.
• Een ander kan ook eens voeden als mama niet borstvoeding geeft.

De kreet van heden ten dage: het moet wel leuk zijn!

De andere kant

Kijk je vanuit het gezichtspunt van de baby dan is wel duidelijk wat het kindje wil: het moet wel leuk zijn!
Wat vindt een ‘baby in het algemeen’ leuk?

• Ik wil veel bij mijn ouders zijn, liefst met veel huidcontact: dan geniet en ontspan ik optimaal!
• Mijn mama moet mij voeden, dat is haar specifieke taak. Het is logisch en natuurlijk dat ik het liefst bij mama drink want uit haar borsten komt de lekkere melk.  Dat zorgt voor een hechte band! En trouwens mama’s borsten zijn ook zachter en mooier dan die van papa ;-).
• Zo af en toe mag papa mama’s taak even overnemen.  Zo nodig lust ik heel af en toe ook wel eens moedermelk via een omweg – als het perse moet ;-).
• Het liefst wil ik meteen drinken als ik wakker begin te worden zodat ik niet eerst overstuur word of hoef te huilen. Zelfs verschonen hoeft voor mij echt niet eerst.
• Het liefst wil ik dag en nacht  zo dicht bij mijn mama en papa zijn, dat ik hun ademen hoor, hun aanwezigheid voel, hun stemmen hoor en hun geuren kan ruiken en zo kan weten dat ze in de buurt zijn.
• Het liefst wil ik me niet teveel inspannen om dit alles op te merken en te laten weten dat ik er nog ben, dus hoe dichterbij ze zijn hoe beter.
• Natuurlijk wil ik af en toe wel eens in mijn bed liggen, maar het fijnst voel ik mij op schoot of in de draagdoek, dicht tegen mama of papa aan.
• Als ik honger heb ga ik op zoek in de richting waar mijn wang iets voelt, bij wie ik ook op schoot lig. Pas echt gelukkig ben ik als ik mama’s borst voel en ruik, haar gezicht herken en mag drinken zovaak als ik wil. Daarom is het ook zo handig om dicht bij haar te zijn.
• Zelfs tijdens het drinken lig ik het liefst tegen mama aan, zodat ik haar kan zien, ruiken en voelen en natuurlijk uit haar borsten kan drinken.
• Duitsers noemen borstvoeding ‘Stillen’ en dat doen ze vast en zeker omdat ik niet alleen mijn honger aan de borst kan stillen, maar ook stil en rustig word als ik pijn heb, verdrietig ben, de hik helemaal niet leuk vind of eigenlijk heel moe ben en wil slapen en dan even bij mama mag drinken. Soms is mijn ongemak na een paar slokken al opgelost!

Twijfel?

Als je als bijna-mama nog twijfelt of je al dan niet borstvoeding gaat geven realiseer je dan dat we gemaakt zijn als zoogdieren en dat het de bedoeling is dat we ons jong, onze baby, aan onze borsten voeden.
Een baby hebben is niet altijd leuk en voeden is ook niet altijd leuk, maar dat hoeft ook niet.
Er zijn gelukkig ook goede en mooie momenten om de niet-leuke te overstemmen. Want het begin kan moeilijk zijn -alle begin is moeilijk- of als moeilijk ervaren worden.
De beloning komt!. De hormonen ondersteunen je in je voedende rol.
Dan blijkt gaandeweg: zowel de moedermelk als de manier van drinken zijn met een fles nooit en te nimmer te evenaren. Borstvoeding is de norm, is zoals het hoort.
De baby vindt dat in elk geval een uitgemaakte zaak!

De baby twijfelt niet

Als je de keus overlaat aan je kindje is het niet zo moeilijk: laat je baby meteen na de geboorte of anders zo snel als mogelijk is maar eens minimaal drie uren ongestoord liggen op je blote buik, in de buurt van je borsten.
De kans is heel groot -als hij niet is verdoofd door de pijnmedicatie van de bevalling- dat je baby zelf op zoek gaat en de borst gaat vinden!

Als er wel sprake is van pijnmedicatie, wacht dan maar af  tot die uitgewerkt is, natuurlijk met je baby op de buik – wel goed opletten dat hij vrij kan ademen!
Zorg intussen dat jij en de baby niet gewassen, gebadderd of gedoucht worden, zodat je baby letterlijk en figuurlijk achter zijn neus aan kan gaan: de geur van vruchtwater speelt een enorm belangrijke rol in het vinden van de borst!

Vanuit het gezichtspunt van de baby is er maar één doel: drinken! Bij mama! Aan mama’s borsten! Geef die kans…..
Zie je (misschien pas na verloop van tijd) die tevredenheid, dat genot?
Dan is het pas echt leuk!

De MolkFaam is deze zomer van 2011 gewoon thuis: de hele maand augustus ben ik beschikbaar!

De vakantietijd is voor de babywereld altijd een gecompliceerde tijd.

Om een of andere vage biologische reden worden in de zomermaanden veel baby’s geboren.
In de hulpverlening is een groot deel van de medewerkers op vakantie. Voor veel kraamzorginstellingen en verloskundige praktijken is het daarom peentjes zweten om alle hulpverlening rond te breien.

In de kraamwereld is het hollen of stilstaan: baby’s komen in golven.

Lastig!

Daarom is de MolkFaam beschikbaar….

Op de site van de Nederlandse Vereniging van Lactatiekundigen zijn alle NVL- lactatiekundigen te vinden.

Een andere optie is je vraag eerst eens voor te leggen aan:

– een contactpersoon van VBN:

Vereniging Borstvoeding Natuurlijk

	Postbus 119 3960 BC  WIJK BIJ DUURSTEDE
	0343 – 57 66 26
	info@borstvoedingnatuurlijk.nl

– of aan een leidster van LLL:

Borstvoedingorganisatie La Leche League
	Postbus 212 4300 AE ZIERIKZEE
	Tel: 0111 – 41 31 89
	info@lalecheleague.nl

.

Gevonden op internet:

If breastfeeding in public

disturbs you

please feel free

to put a blanket

over your head!

Ook tegengekomen op internet, tijdens een discussie op Lactnet, een internationaal discussieforum voor o.a. lactatiekundigen:

We continually battle culture

for the privilege of sharing biology.

Mothers who contact me

want the truth, the biology,

not the cultural trend!

Op donderdag 2 april 2009 stapte ik op de trein -nou ja erin natuurlijk- richting Schiphol. Want ik ging op schoolreisje! Met drie collegalactatiekundigen en de echtgenoot van een collega gingen we per easy-jet naar London-Gatwick en vandaar met een gehuurde Golf naar Winchester. We logeerden in een prachtige Bed&Breakfast in een cottage. De eerste avond gingen we uit eten in The Old Vine, vlak bij de kathedraal. Heerlijk en gezellig!

Vrijdagmorgen zijn we na een echt Engels ontbijt gaan shoppen en hebben o.a. tweede hands boeken gekocht. Dat is dus helemaal niet handig als er alleen handbagage is om alles weer in mee terug te nemen. Verder hebben we de Winchester Cathedral bekeken.

Aan het begin van de middag konden we ons melden in een meisjeskostschool, die vanwege de paasvakantie helemaal ter onzer beschikking was. Er waren meest borstvoedingsenthousiastelingen uit Engeland. We ontmoetten ook een Nederlandse Engelsvrouw en een Australisch Nederlandse. Er waren lactatiekundigen -in Engeland meestal gecombineerd met het beroep nurse or midwife. En er waren La Leche League leidsters en dergelijke.

In de middag konden we kiezen tussen een actiemiddag met o.a. Gabrielle Palmer of onderricht over tekorte tongriem door Catherine Watson Genna.  Daarna was er een soort ledenvergadering van de LCGB, waar wij niet naar toe gingen omdat we geen lid waren van de LCGB (Lactation Consultants of Great Britain). Marianne Vanderveen heeft wel iets verteld over de RVP (Rust Voorspelbaarheid Prikkelreductie) perikelen in Nederland en ze vroeg daar om feedback. Het blijkt dat er in allerlei landen gelijksoortige dingen spelen.

Tijdens de vergadering zochten we een kopje thee en dat vonden wij (Tineke, Karin en ik) in een communityroom van een slaapgebouw. Catherine en haar man David waren er ook bij evenals onze Australisch Nederlandse collega. We hebben heel gezellig gepraat, elkaar een beetje beter leren kennen en genoten van de thee. David gebruikte de gelegenheid om piano te spelen.

Daarna was er om 20:30 uur een gezamenlijk diner in de eetzaal van de school.

Nico en Marianne gingen terug naar de cottage en wij werden verdeeld over verschillende slaaphuizen. Mijn kamer was nr 126 in the High House en het bleek dat nog twee dames datzelfde nummer hadden. Er was maar één bed. Ik verkaste als ‘126 nummer twee’ naar 306, onder de hanebalken. Toen ik al sliep werd door ‘126 nummer drie’ op de deur geklopt of mijn kamer toevallig nog leeg was… De organisatores vonden het erg vervelend maar ik zat er niet zo mee. Uiteindelijk hebben we alle drie geslapen.

De volgende dag kregen we in de ochtend weer een uur onderricht van Catherine Watson Genna over de te korte tongriem en andere aanverwante perikelen. Ze wist er veel en levendig over te vertellen, gebruikte veel foto- en filmmateriaal en was zeer handig met de presentatieapparatuur. In de ILCA/VELB conferentie van oktober 2008 hadden we haar 20 minuten horen spreken. Dat was al veelbelovend maar dit was heel wat diepgaander!

We liepen scheef van alle boeken en gadgets die we daar in de pauze konden kopen. Een leuk boek was van de hand van onze collega Alison. Zij schreef een boek met allemaal borstvoedingsliedjes. Hoe grappig kan dat zijn!

Daarna was er een lezing van Richard Bowlby over attachment en van Gabrielle Palmer over ‘the politics of breastfeeding’. Na de lunch (warm eten compleet met rauwkost en toetje) kwam Bowlby nog weer terug met verdieping van de ‘attachment theory’ en Catherine sprak nog een keer met als onderwerp ‘ademhalingsproblematiek en borstvoeding’.

Na afloop van het congres zijn we Winchester verder gaan bekijken. We zagen o.a. de straat en het huis waar Jane Austen heeft gewoond, een ruïne van het vroegere bisschoppelijke/koninklijke paleis (Winchester was vroeger de hoofdstad van Engeland) en een mooie, snelstromende rivier. We hadden moeite om daarna nog een eetplek te vinden want ondanks de crisis zaten alle restaurants bomvol. Uiteindelijk konden we achter een tiental giebelende meiden, die uit een Limousine kwamen rollen en bij een ‘hen party’ hoorden, een Italiaans restaurant binnengaan. Daar hebben we allerheerlijkst en niet duur gegeten!

Na weer een nacht in de Bed&Breakfast te hebben geslapen en na een heerlijk Engels ontbijt was het tijd om de koffers te pakken en af te reizen naar een dorpje aan de zuidkust waar we een Engelse collega Pamela ontmoetten. Zij heeft tot voor vier jaar in Afrika gewerkt en veel te maken gehad met borstvoeding en HIV/aids en alle misstanden daaromheen. Het was heel bijzonder om met haar te praten en haar hoogstaande idealen aan te horen.

Uiteindelijk moesten we ook nog een vliegtuig halen en werd het tijd weg te rijden richting Gatwick. Daar bleken veel meer mensen te zijn die wilden vliegen. Bij het inleveren van de auto bleek er schade te zijn (stukje lak van 1 mm2 door steenslag beschadigd) en wilden de mensen van Europcar ons 50 pond inhouden van de borg. Belachelijk!

Op Schiphol kregen we weer vaste, Nederlandse grond onder de voeten. Mijn eerste bezoek aan Engeland was een feit! En voor herhaling vatbaar! Via de trein arriveerde ik om half tien in de avond weer in Doetinchem en daar hebben we ons de Engelse Chocolade goed laten smaken.